Nu achteraf denk ik, dat ik de met zoveel hartelijkheid gebrachte Amaryllisbol al die jaren op de verkeerde plaats zette. Wel voor het raam, maar geen zon. Dit jaar zou ik het anders doen, ik parkeerde haar voor een raam op het zuiden.

Al gauw begonnen bladeren de kop op te steken, de een na de ander en na luttele weken waren er zes, drie aan drie tegenover elkaar, elegant licht uitwuivend aan de top. Voorzichtig duwde ik ze een beetje uit elkaar op zoek naar een bloembegin. Maar nee.

Op een dag kwamen twee groene punten aan weerszijde van de bladeren aan de buitenkant van de bol. Waarachtig, daar kwamen de bloemen! De ene steel groeide veel sneller dan de andere en er kwamen vier prachtige kelken aan. Ik moest de bol stutten want die bloemenpracht viel bijna om van gewicht. De eerste stengel is nu uitgebloeid, de tweede vertoont de bloemknoppen.

Een reeks foto’s van het hele gebeuren staat op mijn iPad. Ik vraag me af of deze bol een uitzondering was, alle voorgaande jaren kwam de bloemstengel  tússen de bladeren te voorschijn. Wie kan het zeggen?

Ach, laat het mij maar niet weten, ik beleefde een wonder!

Hélène Nypels-Sterkman






Hierbij foto's van alle amarylisbollen uit onze Binnenbuurt. In diverse kleurschakeringen, stadia van ontwikkeling, groei en bloei.