Aan het einde van een mooie zomermiddag stond ik op weg naar huis te wachten bij het verkeerslicht op de brug die het Weteringcircuit verbindt met de Ferdinand Bolstraat.

Mijn aandacht werd getrokken door een groepje jongens, luid pratend met elkaar. 't Leek of ze ruzie maakten, maar gelukkig had ik dat fout ingeschat; dat bleek toen ze al "señora, señora" roepend op me af kwamen. Had ik té lang, té geïnteresseerd naar hen gekeken?

Ze wilden naar het Van Goghmuseum en die señora kon hun wel even de weg wijzen, dachten ze. Ik spreek geen Spaans en met handen en voeten lukte het helaas niet. Dus zat er niets anders op: Moeder de Gans (mijn persoontje) voorop en een stuk of vijf, zes kwetterende jongelieden achter me aan, allemaal op de fiets, op weg naar het Museumplein.

Daar aangekomen stopten we, ik wees het Van Gogh aan en vertelde waar de ingang was. "Adios, adios" riep ik en wilde mijn weg naar huis vervolgen. Maar... jongeman no.1 bedankte me namens de hele groep en gaf me een klinkende zoen en tja, toen kon de rest niet achterblijven. Mijn dag was gemaakt en met blozende wangen kwam ik thuis.

Deze ontmoeting aan het einde van een mooie zomermiddag zal ik waarschijnlijk nooit vergeten.

 Ria Bos