Aan de rand van het plein in Zuid
staat ze tussen groen gras en rode gebouwen
met koffer in de hand klaar voor vertrek 
naar een oord waarvan zij nooit terugkeert

Haar dagelijkse spel verandert in luisteren
naar gejoel van kinderen en boulers overdag
kijken naar wandelaars en picknickers in de zomer
vallende hazelnoten rondom het plein in de herfst
tussendoor rust ze met lezers en denkers

Zij is een heldin in de ogen van jong en oud
ook voor de nieuwsgierige toerist die
bloemen in plastic achterlaat, flitst en selfies
met haar op Facebook of Instagram post

Als de nacht over het plein valt 
vertellen de beuken haar hun seizoenverhalen
gaan verliefde paren en fietsendieven hun gang
Ze voelt geen nattigheid meer, niet van het verleden
noch van de regen noch van de hond van Miep

 

Jeannine Winklaar, november 2018